به نظرم هر کلاس زبانی به یک برونگرای عاشق حرف زدن نیاز داره. یکی که نخواد تا جلسه آخر غریبگی کنه و در سکوت زل بزنه به معلم و به عمق حرف‌هایش گوش بده، یکی که هی حرف بزنه، غلط یا درست و کمی از سکوت را بشکند. ما امروز در کلاس هلندی که همه غیر از من، کلا در سکوت بودند و معلم به ضرب و زور و با انبر باید از دهن بقیه حرف می‌کشید بیرون، یک شاگرد جدید داشتیم به اسم امیرا. اهل مصر بود و تمام مدت با اشتیاق تمام زل زده بود به معلم و حرف می‌زد، با خودش، با کنار دستی‌اش، با معلم :) اولین باری بود در زندگی‌ام که فکر کردم دنیا به برون‌گراهای عاشق حرف زدن محتاجه :)

از روی کتاب می‌خوانم: "و بعدش مثل آب خوردن بود." چشم‌هایش رو گرد می‌کنه و میگه: "یعنی میشد مثل آب خوردش؟" میگم: "نه خب این اصطلاحه برای وقتی که یه کاری خیلی ساده است، آب خوردن ساده است، مگه نه؟" همین طوری نگاهم می‌کند. ادامه می‌دهم: "مثلا تو انگلیسی چی میگن؟ مثل خوردن یه تیکه کیک" میگه: "همون کیک خوبه، من کیک میخوام مامان" 

:-|

گفته بودند که می‌توانید در یک بازه نیم ساعته بیایید داخل کلاس فرزندتان و روند آموزشی را مشاهده کنید*. بر طبق زمان‌بندی اعلام شده ساعت ۸:۳۰ امروز را انتخاب کردیم و خب تجربه جالبی بود :) من به همراه یک مادر دیگر (و صابر که البته فقط یک ربع ماند) در یک گوشه نشستیم و نحوه اداره و تعامل معلم با بچه‌ها و همدیگر را مشاهده کردیم. البته کلاس شبیه مدرسه کلاسیک که ما رفتیم نبود که نیمکت داشته باشد و معلم پای تخته و ...، ولی در همین مدل هم من خیلی خوشم آمد که نه در هنگام معارفه یا انتخاب مدرسه، بلکه بعد از این که بچه ثبت نام شده، به والدین امکان بررسی و بازنگری بدهند.

*همچین کاری مرسوم نیست، یعنی فکر نکنید که همه مدارس خارج :دی این طوری هستند، حالا مدرسه لیلی یا به لحاظ رویکرد آموزشی خاصی که دارند [Dalton Approach] اینطور است، یا به واسطه نظر بخش آموزش و مدیریت مدرسه. تا جایی که چک کردم مثلا سال قبل یا قبلتر هم این برگزار نشده و ظاهرا اولین بار بوده.

فردا صبح جگرگوشه صبحانه را در مدرسه می‌خوره، یکبار در سال و با کلی مراسم و اینا. امروز هم قرار بود یک لیوان و بشقاب و اینها تحویل بدیم‌ که عصری بچینند برای فردا. سر کلاس هلندی خواستم مثلا در این باره صحبت کنم، که یه هو یک مادر دیگه (اهل سوریه است) که دخترش مدرسه لیلی میره، حرفم رو قطع کرد که مگه امروز نبود؟ گفتم نه بابا، گفت امروز بود ها. گفتم نه و ... خلاصه معلوم شد اشتباه کرده و بعدش کلی حواسش از کلاس پرت شد و غصه خورد که چرا بچه رو صبحانه نخورده و بدون تغذیه و هیچی فرستاده مدرسه :( اصلا پا شد رفت بیرون به شوهرش زنگ زد که برا بچه غذا ببر، و من به این فکر کردم که "خوب شد گفتم پس :)"

داشتم لباس‌هایی که کوچیک شده بود رو جمع می‌کردم که بیاندازم در یکی از مخازن مخصوص لباس، لیلی یکی از لباس‌ها را از توی کیسه کشید بیرون و به زور کرد سرش و در حالی‌که نصف ابرویش زیر یقه لباس گیر کرده بود، می‌گفت: مامان دیدی اندازه‌امه؟ خودم این رو می‌پوشم :-|

یک مطلب نوشته بودم اینجا، یه سر رفتم دنبال لینک یا یه شعری درباره بهل که برگشتم دیدم نوشته‌ام پریده، یک کمی به صفحه خالی بلاگ زل زدم که یک هفته است مغزم خالیه که تویش چی بذارم، بعد با خودم گفتم مثلا قرار بود رها کنی، بفرما تحویل بگیر، این هم self-test که معلوم بشه رها کردی یا نه...